اگر انسان،کلام آفریدگار جهان را سرمشق زندگی خود قرار می داد و آن را بر گفتار ناقص مخلوق خاطی مقدم می داشت و 

اگر بیان واسطه ی فیض الهی: معصوم را فرا راه کمال خود انتخاب می کرد و به آن عمل می کرد

این ...نبود که هست...

تا دنیا را برای انجام دین ندانیم

تا همت خود را متوجه کیفیت ندانیم نه کمیت

تا تمدن را تدین ندانیم 

نمی توانیم گامی فرا تر از این که هستیم بگذاریم